اصلا وبلاگ نوشتن چه ضرورتی دارد ؟

اینکه دنبال دلیل فلسفی برای کارهایم می گردم خوب هست یا بد ؟ ده دقیقه ای هست که این صفحه را باز کرده ام و می خواهم یکی از عکس های حبه را برایتان بگذارم بعد هی از خودم می پرسم : چرا ؟ هدفت از این کار چیست ؟

بعد ملت را می بینم که فرت و فرت از خودشان و غذاهایشان و سفرهایشان و بچه هایشان عکس می گذارند توی اینستا و کک شان هم نمی گزد ونگران دل ِندارها - شوهر ندارها ، بچه ندار ها ، پول ندارها ، خانه ندار ها و ...- هم نیستند و آن وقت من برای یک عکس کلی صغری و کبری می چینم که خودم را راضی کنم که " دلم می خواهد دوستانی که اینجا دارم عکس بچه ام را ببینند " و محل نمی دهم به آن یکی که دارد می گوید " می خواهی پز بدهی " و این بحث همچنان ادامه دارد و...

همین سوالهای فلسفی باعث شده نتوانم با اینستاگرام کنار بیایم و اینجا هم اگر مطلبی می نویسم ، بترسم از اینکه دلی بشکند و کسی آه حسرتی بکشد و اصلا چه معلوم که بابت تک تک همین کلمه ها مواخذه نشوم بعدها ؟

زیادی شعار میدهم ؟ ....نمی دهم.این چیزهایی که گفتم را باور دارم و اصلا به نظرم خوشبختی هر کسی باید توی پستوی خانه اش ، مهر و موم شده باشد .خوشبختی یا بدبختی برای جار زدن نیست .اینکه من شوهر خوبی دارم ، بچه خوشگلی دارم ، پولدارم ، سفرهای خارجه می روم و فلان غذا را میخورم و اینها ،،، اینها مال حریم خانه ام هست و بس .

.

***به سوالی که توی عنوان پرسیده ام جواب بدهید لطفا .

***عکس حبه را گذاشتم بالاخره -موقتا - حذف شد .