تصمیم کبری

امشب یه تصمیم خیلی سخت گرفتم؛ بین مادر تمام وقت بودن برای پسرم تا وقتی بره مدرسه و داشتن یه شغل خوب با درآمد خوب که میشد باهاش به خیلی از آرزوهام -ادامه تحصیل- برسم ، اولی رو انتخاب کردم! 

دیگه سرکار نمیرم؛ به جز دو سه روز آینده تا اومدن کارمند جدید.

سین هیچ نقشی توی این تصمیم نداشت، خودم بودم و اعتماد به حس مادرانه ای که داشتم و امید به اینکه خدا حتما بعدها درهای جدیدی به روم باز می کنه.

می دونم قرار نیست وقتی حبه بزرگ شد بهم مدال بده برای این فداکاری و  دعا می کنم که هیچ وقت به روش نیارم که به خاطر تو این تصمیم سخت رو گرفتم.

اینم می دونم که اشتباه نکردم هر چند ناراحتم اما پشیمون نه.